Czym jest stały kurs wymiany walut?
Stały kurs wymiany oznacza dziś kurs określony przez władze monetarne kraju, który powinien utrzymać rzeczywistą wartość waluty krajowej na rynku światowym (nie należy jej zmieniać w okresie od 3 do 5 lat). Stały kurs wymiany ma swoje zalety i wady. Warto je poznać i wiedzieć, na jakiej zasadzie są wprowadzane do rynków państw świata.
Solidny fundament handlu
Stałe kursy są solidnym fundamentem dla handlu międzynarodowego i systemów płatności. Jednocześnie znacząco eliminują możliwość wystąpienia i rozprzestrzeniania się tzw. dumpingu walutowego. Ryzyko walutowe jest zredukowane do minimum, szczególnie w przypadkach, gdy kontraktowe zabezpieczenia w międzynarodowym systemie płatności są zakontraktowane. Nie ma więc mowy o wahaniach kurs eur chf.
Umiędzynarodowienie
Stały kurs wymiany, w pewnym sensie, w przypadku szerszej wymienialności i waluty, prowadzi do umiędzynarodowienia krajowych pieniędzy. Rozszerzenie stosowania stałych kursów walutowych oznacza jednocześnie potrzebę zharmonizowania środków polityki pieniężnej wszystkich krajów, to znaczy na szczeblu międzynarodowym.
Waga rezerw walutowych
Krajowy obieg gotówki w tym systemie musi być podporządkowany państwu i zmianom rezerw walutowych, które stają się czynnikiem strategicznym i kanałem tworzenia i wycofywania krajowych pieniędzy. Podstawą realnego stałego i wspieranego stałego kursu walutowego jest stabilność gospodarki, tj. równowaga gospodarcza i pieniężna. Zakłócenie równowagi gospodarczej i zmiana cen w gospodarce muszą być odzwierciedlone w zmianach (obniżkach) kursu wymiany pieniądza krajowego.
Klimat do inwestycji
Tak jak czasami kurs eur chf nie sprzyja inwestycjom, tak stały kurs wymiany tworzy korzystny klimat finansowy i bezpieczeństwo dla międzynarodowego przepływu pieniędzy i kapitału. We współczesnych gospodarkach zwiększa się ryzyko znacznych zmian kursów walutowych w porównaniu z wcześniejszymi różnicami w poziomie stóp procentowych w różnych gospodarkach.
Stały kurs walutowy wymaga synchronizacji nie tylko krajowej polityki pieniężnej, ale także polityki fiskalnej, polityki dochodowej, polityki bilansu płatniczego. Jest to więc wymagające dla rządzących, ale czasami jedynie słuszne.
